چه خوب شد که رفتی و نماندی که یکی از ما باشی...

قاسم ابراهیمی- فرزندمحمدو فاطمه- در نیمه فروردین 1347، در روستای سنو ،درخانواده ای مذهبی ودارای وضعیت اقتصادی متوسط ،متولد شد.
تحصیلاتش را تا اخذ مدرک سوم دبیرستان با موفقیت ادامه داد و دوست داشت که بعد از فارغ التحصیلی به عنوان حسابدار دانشگاه  افسری  مشغول به کار گردد.
اوقات فراغتش راصرف پرداختن به امور کشاورزی وکمک به خانواده می‌کرد. به مطالعه‌ی کتابهای علمی ومذهبی نیز بها می‌داد . یکی از همرزمان اودرباره اش می‌گوید: «قاسم درطول راه جبهه ،خیلی ساکت بود وحالت روحانی خاصی داشت که همین مرا جلب کرده بود.»
قاسم از نوجوانی وخصوصاً اززمان رسیدن به سن تکلیف ، درانجام اعمال و فرائض عبادی اهتمام داشت وبسیار با اخلاص ،متواضع ووقت شناس بود.
قبل وبعد از انقلاب با شرکت در تظاهرات ضد شاه وفعالیت در بسیج ،کم وبیش در صحنه‌های انقلاب ،حاضر بود. با شروع جنگ تحمیلی ،به عنوان بسیجی داوطلب،به جبهه‌های حق پیوست وسرانجام به علت سوختگی بدن واصابت ترکش به سر ، به دیدار معبود شتافت و به علت عدم شناسایی پیکر ، او را در گلزار شهدای کوهپایه‌ی اصفهان دفن کردند.